De nacht is gevallen. De donkere straten worden zwak verlicht door lantaarnpalen. Straten worden bevolkt door dronkaard, dieven en ander gespuis. Maar zij zijn niet de enige. Terwijl de onwetende bevolking zoet ligt te slapen, lopen ook bovennatuurlijke wezen als vampiers, weerwolven en zombies rond. En wat doen zij? Elkaar simpel weg op de bek rammen (had je iets anders verwacht?).
En daarmee hebben we meteen het eerste dat je in je beurt moet doen. Vreemd genoeg worden al je ‘minions’ daarna gediscard. Maar dit werkt wel voor het systeem.
Uiteraard kan je de ander niet bijten zonder dat je minions of acties speelt. Daarvoor bepaald een van kleur verschietende maan welke ‘order’ je wel of niet kan koppelen in een ‘chain’. Als je het goed speelt krijgt de ‘kicker’ ook nog effect.
Dat dit spel uitgaat van een niet al te grote stad blijkt wel uit het rekruteringssysteem. Er zijn naast je eigen twee archive kaarten maar acht common kaarten om uit te kiezen.
Uiteindelijk gaat het er om dat je tegenstanders niet al te vaak hun tanden in jou nek zetten, want dat levert wound kaarten op. De winnaar is degene met de minste wound kaarten.
Het spel is makkelijk te leren, hoewel er wel een paar kleine belangrijke regeltjes zijn. Van de living cardgames vind ik dit één van de beste. Het is vlot te spelen en heeft toegankelijke regels. Hou je van duistere fantasy en dit type spelsysteem, dan is er reden genoeg om dit spel te proberen.